Industrieel cultureel erfgoed
In 1996 verklaarde de voormalige gemeente
Ravenstein de halfvrijstaande smidse tot
gemeentelijk monument. "Van cultuurhistorische
waarde vanwege het bouwtype, de zeldzaamheid
hiervan, vanwege de gaafheid van de hoofdvorm
en de detaillering, vanwege de destijds moderne
constructie en toegepaste materialen
(betonsteenblokken, ijzeren spanten, golfplaat),
alsmede als monument van bedrijf en techniek."
Smederij Verhoeven vormt hiermee een onderdeel
van het Cultureel Erfgoed van Ravenstein.
Ravenstein is in 1360 ontstaan als gevolg
van het streven naar inkomen van een
heer. Hij bouwde aan de Maas een kasteel.
Zo kon hij tol heffen aan de passerende
schepen. Het kasteel trok handelaren en
ambachtslieden aan en al in 1380 kreeg de
ontstane nederzetting stadsrechten
Ravenstein en zijn ambachten
Bijzondere positie
Door diverse verervingen kreeg het Land van
Ravenstein, met als hoofdplaats Ravenstein, een
bijzondere positie in de 17e en 18e eeuw. Het
Land van Ravenstein hoorde bij Duitse
vorstendommen. Daardoor had het een andere
wetgeving dan de omliggende Generaliteitslanden
van de Republiek.
Van handarbeid naar mechanische
fabrieksarbeid
In 1800 verkocht Napoleon het Land van
Ravenstein aan de Bataafse Republiek.
Na de Franse tijd werd het Land van Ravenstein
onderdeel van het Koninkrijk onder koning Willem I.
Daardoor verloor het zijn uitzonderlijke positie.
In diezelfde 19e eeuw ontstond langzaam maar
zeker verandering in het productieproces. De aloude
handarbeid maakte plaats voor uiteindelijk
gemechaniseerde fabrieksarbeid.
De ambachten
In Ravenstein werden de
veranderingen in de
tweede helft van de 19e
eeuw zichtbaar:
● J J Suermondt stichtte zijn leerlooierij in 1853
● Molen De Nijverheid werd gebouwd in 1857
● J Meulemans richtte zijn meelfabriek op in 1860
● De spoorlijn werd in gebruik genomen in 1881
De groeiende mechanisatie maakte de komst
van een smederij noodzakelijk. De vele
nieuwe machines en werktuigen moesten
regelmatig worden gerepareerd of vervangen.
De smid was daarbij nodig. Smederij
Verhoeven aan de Landpoortstraat is dan ook
een typische stadssmederij. Hier werden
destijds nauwelijks landbouwwerktuigen
gesmeed of gerepareerd, maar veel meer
onderdelen voor schoorstenen, kachels, daken,
stoephekken, muurankers en ander sierwerk.
Smederij
Verhoeven
Aanvankelijk stond sinds 1900 op de plek aan
de stadsgracht, waar de huidige smederij nu
staat, ook al een smidse, eigendom van
Antonius Anastasius Verhoeven (1854-1922).
In 1931 is in opdracht van zijn zoon Wilhelmus
Verhoeven (1898-1936) de huidige smederij
gebouwd. Weer later nam zijn zoon, Antonius
Anastasius (1925-1995) de smederij over om op
zijn beurt het ambacht van smid uit te oefenen.
Dit heeft Toon, zoals hij alom genoemd werd, tot
ver na zijn pensioengerechtigde leeftijd gedaan.
In de laatste fase van zijn leven kreeg hij de
erkenning als 'kunstenaar met ijzer'.
Na zijn overlijden in 1995 heeft de smederij geen
dienst meer gedaan, maar is sindsdien wel volledig
intact gebleven.
In de geveltop van het pand is een smeedijzeren
opschrift bevestigd:
ELECTR. SMEDERIJ
RIJWIELHANDEL
Het verwijst naar de elektriciteit die Smederij
Verhoeven als eerste smederij in Brabant rond
1931 vanaf de straatverlichting via vergunning
had verkregen voor aandrijving van het
mechanische gereedschap en het smidsvuur.
De stichting draagt de naam Verhoeven in zich
als eerbetoon aan de familie, die de smederij
altijd in bezit heeft gehad en het ambacht van
smid jarenlang in Ravenstein heeft uitgeoefend.
2017 / Stichting Smederij Verhoeven / Design by AV
Bouwvergunning en bouwtekeningen
1931
B en W van de gemeente Ravenstein heeft op
20 april 1931 vergunning verleend voor de
bouw van een nieuwe smederij. De tekeningen
laten de voorgevel, de linkerzijgevel,
doorsneden, het plan begane grond en het
balklaagplan zien.
Voor inzage oude documenten zie
GESCHIEDENIS
Menu