Antonius Verhoeven
voormalig eigenaar
van de Smederij
B en W van de gemeente Ravenstein heeft op 20 april 1931 vergunning verleend voor de bouw van een nieuwe smederij.
De tekeningen laten de voorgevel, de linkerzijgevel, doorsneden, het plan begane grond en het balklaagplan zien.
Bekijk oude documenten
Industrieel cultureel erfgoed
In 1996 verklaarde de voormalige gemeente Ravenstein de
halfvrijstaande smidse tot gemeentelijk monument. "Van
cultuurhistorische waarde vanwege het bouwtype, de
zeldzaamheid hiervan, vanwege de gaafheid van de
hoofdvorm en de detaillering, vanwege de destijds moderne
constructie en toegepaste materialen (betonsteenblokken,
ijzeren spanten, golfplaat), alsmede als monument van
bedrijf en techniek."Smederij Verhoeven” vormt hiermee een
onderdeel van het Cultureel Erfgoed van Ravenstein.
Ravenstein en zijn ambachten
Ravenstein is in 1360 ontstaan als gevolg van het
streven naar inkomen van een heer. Hij bouwde aan
de Maas een kasteel. Zo kon hij tol heffen aan de
passerende schepen. Het kasteel trok handelaren en
ambachtslieden aan en al in 1380 kreeg de ontstane
nederzetting stadsrechten.
Van handarbeid naar mechanische fabrieksarbeid
In 1800 verkocht Napoleon het Land van Ravenstein aan de Bataafse Republiek. Na de Franse tijd werd het Land van
Ravenstein onderdeel van het Koninkrijk onder koning Willem I. Daardoor verloor het zijn uitzonderlijke positie. In
diezelfde 19e eeuw ontstond langzaam maar zeker verandering in het productieproces. De aloude handarbeid
maakte plaats voor uiteindelijk gemechaniseerde fabrieksarbeid.
Antonius Verhoeven
voormalig eigenaar
van de Smederij
De groeiende mechanisatie maakte de komst van een smederij noodzakelijk. De vele nieuwe machines en
werktuigen moesten regelmatig worden gerepareerd of vervangen. De smid was daarbij nodig.
Smederij Verhoeven aan de Landpoortstraat is dan ook een typische stadssmederij.
Hier werden destijds nauwelijks landbouwwerktuigen gesmeed of gerepareerd, maar veel meer
onderdelen voor schoorstenen, kachels, daken, stoephekken, muurankers en ander sierwerk.
Het verwijst naar de elektriciteit die Smederij
Verhoeven als eerste smederij in Brabant rond 1931
vanaf de straatverlichting via vergunning had
verkregen voor aandrijving van het mechanische
gereedschap en het smidsvuur.
De stichting draagt de naam Verhoeven in zich als
eerbetoon aan de familie, die de smederij altijd in
bezit heeft gehad en het ambacht van smid jarenlang
in Ravenstein heeft uitgeoefend.
Smederij Verhoeven
Aanvankelijk stond sinds 1900 op de plek aan de stadsgracht, waar de
huidige smederij nu staat, ook al een smidse, eigendom van Antonius
Anastasius Verhoeven (1854-1922). In 1931 is in opdracht van zijn
zoon Wilhelmus Verhoeven (1898-1936) de huidige smederij gebouwd.
Weer later nam zijn zoon, Antonius Anastasius (1925-1995) de
smederij over om op zijn beurt het ambacht van smid uit te oefenen.
Dit heeft Toon, zoals hij alom genoemd werd, tot ver na zijn
pensioengerechtigde leeftijd gedaan. In de laatste fase van zijn leven
kreeg hij de erkenning als 'kunstenaar met ijzer'. Na zijn overlijden in
1995 heeft de smederij geen dienst meer gedaan, maar is sindsdien
wel volledig intact gebleven.
© 2017 - 2023 Stichting Smederij Verhoeven | Alle rechten voorbehouden Designed by AV Webdesign
Bijzondere positie
Door diverse verervingen kreeg het Land van Ravenstein, met als hoofdplaats Ravenstein, een
bijzondere positie in de 17e en 18e eeuw. Het Land van Ravenstein hoorde bij Duitse vorstendommen.
Daardoor had het een andere wetgeving dan de omliggende Generaliteitslanden van de Republiek.
De ambachten
In Ravenstein werden de veranderingen in de
tweede helft van de 19e eeuw zichtbaar:
J J Suermondt stichtte zijn leerlooierij in 1853
Molen De Nijverheid werd gebouwd in 1857
J Meulemans richtte zijn meelfabriek op in 1860
De spoorlijn werd in gebruik genomen in 1881
MENU
Aanvankelijk stond sinds 1900
op de plek aan de stadsgracht,
waar de huidige smederij nu
staat, ook al een smidse.
Eigendom van Antonius Anastasius Verhoeven
(1854-1922). In 1931 is in opdracht van zijn zoon
Wilhelmus Verhoeven (1898-1936) de huidige
smederij gebouwd. Weer later nam zijn zoon,
Antonius Anastasius (1925-1995) de smederij over
om op zijn beurt het ambacht van smid uit te
oefenen. Dit heeft Toon, zoals hij alom genoemd
werd, tot ver na zijn pensioengerechtigde leeftijd
gedaan. In de laatste fase van zijn leven kreeg hij
de erkenning als 'kunstenaar met ijzer'. Na zijn
overlijden in 1995 heeft de smederij geen dienst
meer gedaan, maar is sindsdien wel volledig intact
gebleven.
Smederij Verhoeven
Het verwijst naar de elektriciteit die Smederij
Verhoeven als eerste smederij in Brabant rond
1931 vanaf de straatverlichting via vergunning
had verkregen voor aandrijving van het
mechanische gereedschap en het smidsvuur.
De stichting draagt de naam Verhoeven in zich
als eerbetoon aan de familie, die de smederij
altijd in bezit heeft gehad en het ambacht van
smid jarenlang in Ravenstein heeft
uitgeoefend.
Ravenstein en zijn ambachten
Ravenstein is in 1360 ontstaan
als gevolg van het streven naar
inkomen van een heer. Hij bouwde
aan de Maas een kasteel. Zo kon hij
tol heffen aan de passerende
schepen. Het kasteel trok
handelaren en ambachtslieden
aan en al in 1380 kreeg de ontstane
nederzetting stadsrechten.
Industrieel cultureel erfgoed
In 1996 verklaarde de voormalige gemeente
Ravenstein de halfvrijstaande smidse tot
gemeentelijk monument. "Van cultuurhistorische
waarde vanwege het bouwtype, de zeldzaamheid
hiervan, vanwege de gaafheid van de hoofdvorm en
de detaillering, vanwege de destijds moderne
constructie en toegepaste materialen
(betonsteenblokken, ijzeren spanten, golfplaat),
alsmede als monument van bedrijf en
techniek."Smederij Verhoeven” vormt hiermee een
onderdeel van het Cultureel Erfgoed van Ravenstein.
Bijzondere positie
Door diverse verervingen kreeg het Land van
Ravenstein, met als hoofdplaats Ravenstein, een
bijzondere positie in de 17e en 18e eeuw.
Het Land van Ravenstein hoorde bij
Duitse vorstendommen. Daardoor
had het een andere wetgeving dan de
omliggende Generaliteitslanden van de Republiek.
Van handarbeid naar
mechanische fabrieksarbeid.
In 1800 verkocht Napoleon het Land van
Ravenstein aan de Bataafse Republiek. Na de
Franse tijd werd het Land van Ravenstein
onderdeel van het Koninkrijk onder koning
Willem I. Daardoor verloor het zijn uitzonderlijke
positie. In diezelfde 19e eeuw ontstond langzaam
maar zeker verandering in het productieproces.
De aloude handarbeid maakte plaats voor
uiteindelijk gemechaniseerde fabrieksarbeid.
De groeiende mechanisatie maakte de komst van
een smederij noodzakelijk. De vele nieuwe
machines en werktuigen moesten regelmatig
worden gerepareerd of vervangen. De smid was
daarbij nodig.
Smederij Verhoeven aan de Landpoortstraat is dan
ook een typische stadssmederij. Hier werden
destijds nauwelijks landbouwwerktuigen gesmeed
of gerepareerd, maar veel meer onderdelen voor
schoorstenen, kachels, daken, stoephekken,
muurankers en ander sierwerk.
De ambachten
In Ravenstein werden de veranderingen in de
tweede helft van de 19e eeuw zichtbaar:
J J Suermondt stichtte zijn leerlooierij in 1853
Molen De Nijverheid werd gebouwd in 1857
J Meulemans richtte zijn meelfabriek op in 1860
De spoorlijn werd in gebruik genomen in 1881
B en W van de gemeente Ravenstein heeft op 20 april
1931 vergunning verleend voor de bouw van een
nieuwe smederij.
De tekeningen laten de voorgevel, de linkerzijgevel,
doorsneden, het plan begane grond en het
balklaagplan zien.
Bekijk oude documenten
