Industrieel cultureel erfgoed In 1996 verklaarde de voormalige gemeente Ravenstein de halfvrijstaande smidse tot gemeentelijk monument. "Van cultuurhistorische waarde vanwege het bouwtype, de zeldzaamheid hiervan, vanwege de gaafheid van de hoofdvorm en de detaillering, vanwege de destijds moderne constructie en toegepaste materialen (betonsteenblokken, ijzeren spanten, golfplaat), alsmede als monument van bedrijf en techniek." Smederij Verhoeven vormt hiermee een onderdeel van het Cultureel Erfgoed van Ravenstein.

Ravenstein en zijn ambachten Ravenstein is in 1360 ontstaan als gevolg van het streven naar inkomen van een heer. Hij bouwde aan de Maas een kasteel. Zo kon hij tol heffen aan de passerende schepen. Het kasteel trok handelaren en ambachtslieden aan en al in 1380 kreeg de ontstane nederzetting stadsrechten.

Bijzondere positie Door diverse verervingen kreeg het Land van Ravenstein, met als hoofdplaats Ravenstein, een bijzondere positie in de 17e en 18e eeuw. Het Land van Ravenstein hoorde bij Duitse vorstendommen. Daardoor had het een andere wetgeving dan de omliggende Generaliteitslanden van de Republiek.

Van handarbeid naar mechanische fabrieksarbeid In 1800 verkocht Napoleon het Land van Ravenstein aan de Bataafse Republiek. Na de Franse tijd werd het Land van Ravenstein onderdeel van het Koninkrijk onder koning Willem I. Daardoor verloor het zijn uitzonderlijke positie. In diezelfde 19e eeuw ontstond langzaam maar zeker verandering in het productieproces. De aloude handarbeid maakte plaats voor uiteindelijk gemechaniseerde fabrieksarbeid.

De ambachten In Ravenstein werden de veranderingen in de tweede helft van de 19e eeuw zichtbaar: ● J J Suermondt stichtte zijn leerlooierij in 1853 ● Molen De Nijverheid werd gebouwd in 1857 ● J Meulemans richtte zijn meelfabriek op in 1860 ● De spoorlijn werd in gebruik genomen in 1881

De groeiende mechanisatie maakte de komst van een smederij noodzakelijk. De vele nieuwe machines en werktuigen moesten regelmatig worden gerepareerd of vervangen. De smid was daarbij nodig. Smederij Verhoeven aan de Landpoortstraat is dan ook een typische stadssmederij. Hier werden destijds nauwelijks landbouwwerktuigen gesmeed of gerepareerd, maar veel meer onderdelen voor schoorstenen, kachels, daken, stoephekken, muurankers en ander sierwerk.

Smederij Verhoeven Aanvankelijk stond sinds 1900 op de plek aan de stadsgracht, waar de huidige smederij nu staat, ook al een smidse, eigendom van Antonius Anastasius Verhoeven (1854-1922). In 1931 is in opdracht van zijn zoon Wilhelmus Verhoeven (1898-1936) de huidige smederij gebouwd. Weer later nam zijn zoon, Antonius Anastasius (1925- 1995) de smederij over om op zijn beurt het ambacht van smid uit te oefenen. Dit heeft Toon, zoals hij alom genoemd werd, tot ver na zijn pensioengerechtigde leeftijd gedaan. In de laatste fase van zijn leven kreeg hij de erkenning als 'kunstenaar met ijzer'. Na zijn overlijden in 1995 heeft de smederij geen dienst meer gedaan, maar is sindsdien wel volledig intact gebleven.

In de geveltop van het pand is een smeedijzeren opschrift bevestigd: ELECTR. SMEDERIJ RIJWIELHANDEL

Het verwijst naar de elektriciteit die Smederij Verhoeven als eerste smederij in Brabant rond 1931 vanaf de straatverlichting via vergunning had verkregen voor aandrijving van het mechanische gereedschap en het smidsvuur. De stichting draagt de naam Verhoeven in zich als eerbetoon aan de familie, die de smederij altijd in bezit heeft gehad en het ambacht van smid jarenlang in Ravenstein heeft uitgeoefend.

Bouwvergunning en bouwtekeningen 1931

B en W van de gemeente Ravenstein heeft op 20 april 1931 vergunning verleend voor de bouw van een nieuwe smederij. De tekeningen laten de voorgevel, de linkerzijgevel, doorsneden, het plan begane grond en het balklaagplan zien. Voor inzage oude documenten 